Dowwwn under part 2!

Mijn eerste reisverslag sloot ik af met de belofte niet weer drie week te wachten met een volgend verslag.. we zijn alweer bijna drie week verder. Dat betekend ook dat ik hier bijna 6 week ben! Teim vleis

Vorige week was ik wel gestart aan mijn verslag. Ik dacht aan het schrijven ervan toen ik een ontzettend lekkere banaan at. Het was voor mij een onbekende smaak, heerlijk zoet. Soms maak je dingen mee die je graag wil delen. De temperatuur steeg vorige week enorm, dus lag ik elke dag met mijn billen op het strand.
Zo ziet mijn leven er momenteel uit. ' S ochtend werken, meestal van 6 tot 9, daarna vrij tot meestal 3 uur. Soms komt het voor dat ik om 4 uur begin en dan werk ik tot 8 uur 's avonds. Overdag dus alle tijd om aan mijn huidskleur te werken, fietsen, winkels bekijken en gewoon keihard genieten!

Twee dagen na mijn aankomst hier in Mona Vale werd ik wakker met de griep. Omdat ik hier zo op mijn plek zit kwam alle reisspanningen ed er denk ik uit. Gelukkig hoefde ik nog niet te werken, dus kon ik lekker uitzieken en onbeperkt movie-chanel kijken. Niet vorige week maandag maar de maandag ervoor begon voor mij hier het echte werk. Zoals ik zei, ik begin vroeg elke dag en dat is ff wennen. Maar niet erg, want ik hoor elke ochtend hier de vogels fluiten waar ik ontzettend van geniet.

Een klein weetjedatje: de Australische mus is de Minor. Een vogel die je hier onwijs veel ziet. Evenals de kakatoe :) Ook wonen hier een paar vogels in de tuin, ik zie ze niet en af en toe klinken ze als apen; heel apart! Vanochtend werd ik er wakker van.

En ja 's ochtens geef ik de kids eten, aankleden, beetje spelen, je kent het wel. Ik reed mijn eerste maandag ochtend mee naar school en op de terugreis praatte we over een evacuatie plan, die gaan we binnenkort maken samen. Ik woon in een medium/high risico gebied voor bosbranden en ja het kan een keer voorkomen dat het alarm afgaat en ik binnen 30 seconden het huis uit moet zijn. Wie doet er dan wat, wie neemt wat mee en waar gaan we naartoe. Best gek om daar over te praten.. Het hoeft niet eens te betekenen dat een bosbrand een bedreiging is voor je huis, maar alleen voor je huid. De wind kan dus door de bosbranden zo warm zijn dat je huid ervan kan verbranden.
Enkele dagen later zijn we weg gegaan uit het huis omdat er een vrachtwagen met olie hier vlakbij was ontploft. Op zich niet gevaarlijk, totdat de wind zou draaien. De hele omgeving evacueerde, ik heb nog nooit zoiets gezien. Een grote doorgaande weg hier vlakbij is Samuel street, deze stond helemaal vast en elke zijstraat stond ook vol met auto's. Toen de brand geblust was zijn we weer teruggekeerd naar huis.

Op mijn tweede dag moest ik auto rijden, ik was best zenuwachtig. Het ging aardig goed alleen had ik af en toe moeite met het vinden van mijn positie op de weg. Maar het voelde als een stapje dichterbij het echte leven hier in Aussie. Nu gaat dat hartstikke goed en heb ik vandaag alleen mogen oefenen. Dat ging beter dan ik had verwacht. Ik denk dat ik toch een beetje een druk voel als ik naar Brent of Georgi zit, dan wil ik natuurlijk bewijzen dat ik goed kan rijden. Omdat ik hier ook veel fiets ben ik al helemaal gewend aan het links rijden, zelf zo erg dat ik even niet meer wist hoe het in NL ook alweer gaat.

De eerste week is echt voorbij gevlogen. Het oudste jongetje (Ollie) heeft wat moeite met mij, maar dat is niet erg. Hij moet wennen aan het feit dat ik nu ook zeggenschap over hem heb. Het jongste mannetje (Lucky) heeft daarentegen helemaal geen moeite met me. Met hem klikte het meteen. En dat heeft Georgie, de moeder, op het idee gebracht Lucky 1 dag in de week thuis te laten van daycare. Het gaat niet zo goed met Lucky en hij lijkt ongelukkig te zijn. Vorige week is ze met hem naar een 'council' geweest en daar kwamen ze tot de conclusie dat Lucky nog veelste jong is om naar daycare te gaan. Qua leeftijd wel, maar qua ontwikkeling niet. Ik ben erg blij met deze verandering omdat ik 1 op 1 contact heel erg leuk vind en ik ga er qua verdiensten erg op vooruit!
Ook heeft Ollie speciale aandacht nodig, 1 maal per maak heeft hij visual therapy. Dat houd in dat hij allerlei visuele en cognitieve oefeningen doet terwijl hij op een trampoline springt of voor- en achteruit loopt. Ook moet hij dagelijks 20 minuten kleine oefeningen doen. Het is uiteindelijk de bedoelingen dat ik elke week met Ollie naar therapie ga en de dagelijkse oefeningen doe. Happy me! Vandaag was de eerste dag dat ik met hem, voor school aan, een oefening moest doen. Hij moet dan van een A4tje letters van het alfabet oplezen terwijl hij voor en achteruit loopt (ongeveer 3 meter) en daarbij ook een bal van de ene hand naar de andere hand brengt. Het was een strijd vanochtend want wie heeft daar nou zin in 's ochtends om half 8! Maar uiteindelijk heeft hij het gedaan.

2 weekenden geleden ben ik voor het eerst van Mona Vale naar Manly gefietst om daar het hele weekend te blijven. Het was een rit van 18 kilometer en ik voelde mij ontzettend gelukkig toen ik mij kapot zweette op mijn racefiets! Het was geen zware route, alleen moet ik wennen aan het fietsen op de grote weg. Hier in Sydney zijn er geen fietspaden, je mag overal fietsen. Dus je kan kiezen tussen de stoep en de weg, waar soms 70 word gereden. Aan het begin koos ik voor de stoep. Na een tijdje werd ik er helemaal hondsdol van om steeds om mensen heen te moeten en daarbij ook niet volgas te kunnen gaan. Dus uiteindelijk koos ik voor de weg, zoals bijna elke inwoner doet. Wat het enigszins veiliger maakt is dat er vaak busbanen zijn waar je kan fietsen. Een bus stopt alleen op een busbaan wanneer er iemand in of uit moet, dus in principe heb je voldoende ruimte. Onderweg ben ik een paar keer gestopt om te genieten van uitzicht en foto's te maken. Toen ik aankwam in het hostel voelde ik mij voldaan en heb ik mijzelf getrakteerd op 6 flesjes ijskoude Heineken biertjes. Die ik heus niet achter elkaar heb opgedronken.
Op vrijdag avond gaat het vaste groepje bewoners van het hostel, steak eten. Voor 15$ heb je een steak, patat, salade en een glas bier of wijn. Dat is aardig goedkoop omdat het goedkoopste glas wijn daar 7,50$ kost. Veel restaurantjes in Manly hebben dit soort aanbiedingen, zoals de Steyne die op maandag alles 50% heeft. Daarna terug naar het hostel en verder zuipen en later weer terug naar het centrum van Manly om de gezelligheid voort te zetten!

Zaterdagochtend 8:30 werd ik wakker na 4 uur slaap, mijn lieve roomies waren melig en konden hun waffel niet houden.. Mijn kater was groots! In de middag ben ik met de vers gearriveerde Nederlanders naar het Centrum van Sydney gegaan. De Australische marine bestond 100 jaar ( ofzoiets) en dat werd groots gevierd. Met een groepje van 15 man probeerde we bij het operahouse te komen wat natuurlijk niet lukte. We zijn toen naar de Royal botanic gardens gelopen omdat gezellig in het gras te wachten op het spektakel; en dat was het!! Er lagen 6 marine schepen in de haven waarop het vuurwerk werd afgestoken. Ook vlogen er helicopters, oude en nieuwe vliegtuigjes over en af en toe een kleine stuntshow! Ik heb me rijkelijk vermaakt.
Zondag ben ik met een groepje naar Shelly beach geweest, dat is een klein baaitje vlak bij Manly beach. Heel gezellig, lekker biertjes drinken en er werd muziek gedraaid. We zaten onder de palmbomen te genieten van de zon die langzaam onder ging. Zondag avond was de finale van de Rugby league en Manly speelde. Iedereen was in spanning en in het hostel zaten we gezellig voor de tv, ik begin het spel te begrijpen nu en het is best leuk.
Ik zou die avond naar huis gaan, met de bus en dan maandag mijn fiets weer ophalen, maar er werd mij een bank aangeboden bij iemand op de kamer die ik natuurlijk niet afwees. Het was echt een heel gezellig weekend! Mede mogelijk gemaakt, door Cindia, Nic, Neil, Danial, Teddy, Roos en de verde Dutchies uit het hostel!

Afgelopen werkweek ging helemaal goed. De kids waren leuk, de ouders zijn zo leuk en we kunnen het gewoon super goed met elkaar vinden. Het was erg warm zoals ik al zei, we hebben de warmste dag in 9 maanden gehad, hier stond 36 graden op de teller. Ik merk dan ook dat iedereen heel rustig is, geen haast, no worries en vooral niet te veel doen. Dus lekker de bbq aan 's avond en gezellig met elkaar eten. Die avond vroeg ik hoe ze het vonden met mij en tussen mij en de kids. Ik heb dat af en toe even nodig om te horen. Ze zijn erg blij met mij en denken zelfs wat van me te kunnen leren mbt het opvoeden van hun kids. Helemaal goed en egostrelend natuurlijk:)

Afgelopen vrijdag hoefde ik niet in de middag te werken, dus rond 11 uur hop op de fiets naar Manly. Ik heb er dit keer 50 minuten over gedaan, best aardig vind ik zelf! Alles is hier of uphill of downhill en bij downhill knijp ik nog wel mijn remmen in. Ik ga dan zo ontzettend hard, ik draag wel een helm, maar als ik val dan ligt mijn hele behand er af. Maar dat is een kwestie van wennen denk ik want hier in de straat durf ik al wel zonder remmen de straat uit te fietsen. Ik heb dit weekend in Manly backpackers geslapen omdat de Bunkhouse volzat. Vrijdag weer lekker steak gegeten en gezelligheid gehad in het hostel. Ik kan het goed vinden met Cindia een 'mocca chica' uit Chilli. Zo wordt ze genoemd. Dus met haar de hele dag gechilled, een smoothie gehaald en lekker op het strand gezeten. Ik ben die avond vroeg gaan slapen en voor de verandering niet op stap gegaan, zaterdag was mijn beurt.
Zaterdag ochtend werd ik om 7 uur wakker, altijd zo in die hostels met mij. Ik ben eruit gegaan, koffie gehaald en die lekker in de ochtend zon op het strand opgedronken. Genieten zit hem in de kleine dingen..

Zaterdag arriveerde er een groep van 50 Dutchies in de Bunkhouse, daar zat Desiree tussen. Met haar heb ik 2 jaar gestudeerd en we konden het altijd erg goed met elkaar vinden. Om haar hier te zien was gewoon helemaal te gek! 's avonds lekker op stap geweest, gedanst en gek gedaan! Het is heel bijzonder hier echt een bekende te hebben.
Zondag was ik natuurlijk weeeeer vroeg wakker dus ben
maar meteen naar het strand gegaan. Ik was daar rond half 10 en het was warm, heel warm! Een kater en warmte zijn twee vervelende combinaties en voor het eerst dacht ik dat ik het niet kon volhouden die dag, dus ik heb vooral in het water gedobberd. De wind kwam die dag van het binnenland en het waaide ontzettend hard. Ik kon soms niet eens liggen omdat het zand te hard in mijn gezicht waaide.. Het zand zat overal! ZAND! Ik was die dag niet alleen, af toe komen er wat jongens uit het hostel langs om te surfen of een boek te lezen. Rond half 4 ben ik naar Mona Vale gefietst, heel rustig aan, vaak gestopt en veel gedronken. En hier thuis kreeg ik een warm ontvangst! We aten niet gezamenlijk, toch boden ze aan om voor me te koken, daar heb ik natuurlijk nee tegen gezegd. Toch wou Georgie wel een stuk zalm voor me klaarmaken op de bbq en dat was geen klein stukje! Zo lief, dat ze ondanks hun beide ontzettend drukke werkweken, hun twee kids en alles daar omheen, nog steeds voor mij willen koken. Hoe welkom kan een mens zich voelen.