Dowwwwn under part 1

Tadaaaa! Mijn eerste reisverslag. Zet je maar schrap, want ik heb hier veel meegemaakt! Pak een fles wijn, trek je pantoffeltjes aan en plof neer op de bank.

Aller eerst natuurlijk mijn vertrek. Op dinsdag ochtend 3-09 11:15 vloog ik naar Singapore. Een hele club fans ging mee en doet voelde goed! Nadat ik was ingecheckt zijn we bier gaan drinken, want ja, dat doen mijn vriendinnen en ik ook altijd rond dat tijdstip. De zenuwen gierden door mijn lichaam, god wat was ik zenuwachtig. Maar tegelijkertijd had ik de wereld aan vertrouwen. Af toe lieten we met elkaar een traantje en gaven we elkaar een knuffel... Dan komt het moment dat ik echt moest gaan. Iedereen liep mee naar dat punt waar afscheid nemen onvermijdelijk is.. één voor één gaf ik iedereen een knuffel. Het gevoel wat ik toen had is niet te omschrijven en alleen herkenbaar door mensen die ooit ditzelfde hebben gedaan. Doei! Echt doei. Weg gaan! Echt weg.. Ik liep richting de douane en zweette als een gek uit mijn ogen! Af en toe ff omdraaien en zwaaien, nog een keer omdraaien en zwaaien en nog een keer. Ik gaf mijn paspoort aan de douanier en die zei heel vriendelijk, ' het komt allemaal goed'. En dat is ook gewoon zoooo
Die laatste keer zwaaien! Wat een emoties en wat een sentimenteel gedoe, maar zo waardevol.
Maaike riep nog iets van: 'dag lief veulen!!' Toen was ik weg! Ik voelde me gooooed!
Toen ik richting de terminal liep bedacht ik me dat ik nog een biertje wou.

In het vliegtuig zweette ik weer uit mijn ogen, het hielt niet op. Er werd muziek gedraaid dat daar flink aan mee hielp. In Juli was ik een weekendje bij Heleen en toen we samen door de stad liepen speelde er vlak naast De Dom een Russisch straatorkest. We raakte geëmotioneerd door de muziek en precies dat ene nummer werd in het vliegtuig gespeeld.
Toen we opstegen was ik blij, tevreden, verdrietig en gelukkig te gelijk..
De vlucht ging perfect, Ik heb 12 uur en 40 minuten gevlogen. Ik denk doordat mijn vader mij als klein kind dwong om 14 uur dubbelgevouwen in een Golf Pasadena zitten om in Zuid-Frankrijk te kamperen, ik geen problemen ondervond van deze lange vlucht. Ik heb allerlei films gekeken, af en toe een tripje naar het toilet gemaakt en na mijn 5de glas wijn viel ik in slaap. Ik had blijkbaar een 'all you can eat/drink ticket'.
De maaltijden in het vliegtuig waren prima! Ik weet dat het rommel is, maar rommel is best lekker op z'n tijd. Ik kreeg een toetje wat ik niet kon identificeren, het was lila van kleur en smaakte naar .. geen idee, maar het was lekker. Ik weet dat mijn moeder nu kramp heeft in haar tenen ;)
Eenmaal aangekomen in Singapore ging ik eerst maar ff een luchtje scheppen. Maar het was meer warme lucht happen. Sodeju, het was onwijs warm op Singapore en vooral heel vochtig. Buiten sprak ik een man in het Nederlands aan, hij was natuurlijk zwaar verbaasd. Ik denk door je tekenmap zei ik.. dat denk ik echt. Met hem een biertje gedronken en hij vertelde onderweg te zijn naar zijn partner in NZ. Hij is homo. Hij vertelde dat zijn partner er mede voor heeft gezorgd dat mensen van hetzelfde geslacht met elkaar kunnen trouwen. Leuk verhaal:)
Ik blijf het fascinerend vinden dat ik samen met 551 mensen en hun spulletjes in de lucht hing voor bijna 13 uur. Naast mij in het vliegtuig zaten een soort 'Man bijt hond' mensen, je weet wel. De mevrouw en 'mevrouw' naast mij spraken niet veel met elkaar, maar als ze dat deden dan raakte ik een beetje van mijn stuk. De stem van de dame 1 stoel verder was veel te zwaar en nadat ik zogenaamd iets uit mijn tas haalde zag ik dat het een man was, met een pruik, rode bril, lange nagels en een stoppeltjes baard. Blijkbaar ook nog eens gezien op tv want een net iets te enthousiast blond meiske vroeg ernaar. Jawel, het klopte ook nog.
Naast mij zat een mevrouw die van onderen (vast) al jaren is vastgeroest en daarbij aan het breien met saté stokjes. Wat wil een man nog meer.
Gelukkig voor mij had ze vlezige bovenarmen want dat lag behoorlijk zacht toen ik wakker werd en ontdekte tegen haar aan te liggen.
Singapore airport is dé plek om 15 uur te moeten wachten. Genoeg te zien qua winkels en tuinen. Nadat ik ontwaakte uit mijn slaapje ben ik gaan eten en rondlopen. Jeetje wat is het hier groot zeg. Nadat ik met Maaike heb geskyped (i love technologie) ben ik naar de vlindertuin gegaan. Het was prachtig, magisch en bijzonder om te zien. Ik heb toen nog een duik genomen in het zwembad van het vliegveld, bier gedronken, mijzelf op de socialtree geplakt. Zie foto's:)
Het zwemmen was echt heerlijk. Na een lange vlucht en slapen ben je wel toe aan een duik in een kerosine-bad, want ik kon het proeven. Ik heb twee keer mijn voeten laten masseren in een speciale machine. Heerlijk.

Ik mocht boarden voor mijn volgende vlucht, weer was ik zenuwachtig. Weer een stapje dichtbij Sydney. Ook deze vlucht verliep prima en ' s ochtends om 05:50 landde ik in Sydney. En hier was het nog even spannend omdat ik van te voren werd gewaarschuwd voor de strenge controle bij de douane. Maar niets, helemaal niets gebeurde er. Ik mocht zo doorlopen en zelfs mijn tassen werden niet gecontroleerd.
Zoals afgesproken stond er iemand van de organisatie om mij op te halen. IK was helemaal HYPER!! Jeetjemina ik ben er.
De zon scheen al lekker en we reden door de ochtendspits van Sydney naar Manly.
In het hostel bracht Muriel mij eerst naar mijn kamer en kon ik buiten in de tuin even tot rust komen. Ik heb die dag lekker op het strand gelegen en gevochten tegen de slaap! Ik zag eruit als een spook, zo erg dat een jongen de volgende dag niet meer wist dat hij met mij gesproken had.
's Avonds om half 9 lekker gaan slapen tot de volgende ochtend 7:30. Ik ben toen lekker gaan hardlopen over de boulevard van Manly en je kan vast wel begrijpen hoe dat was. Ook al hou je niet van hardlopen.
Het was afgeladen, veel hardlopers en surfers! Heerlijk om te zien.

Vrijdag ben ik samen met Anne, een NL meisje, met de ferry naar down town Sydney gegaan. En ja, dat moment als je met de boot de hoek om gaat en het Opera house ziet is toch wel heel bijzonder. Het is altijd een plaatje geweest en nu is het echt. Ook de Harber Bridge natuurlijk.
Anne ik stapte de boot af en liepen richting het Opera house. Wat een vies oud gebouw dachten we.. echt:)
Naast het Operahouse liggen de botanische tuinen, het was prachtig. Allerlei soorten bloemen, palmbomen, bamboe etc etc en af en toe vloog er een witte papegaai over. Probeer het even te visualiseren :)
Anne en ik hebben een typisch Australisch hartig taartje gegeten met een glaasje wijn erbij. Dat glas wijn kostte 8 dollar trouwens. Alles kost hier duur en is veel.
Dat taartje heet een meat pie en proef naar de betere variant van een pasteitje.
Vrijdag avond gezellig opstap geweest! Hier heb je 6 kroegen onder 1 dak genaamd de Steyne. Nee eigenlijk binnen 1 muur want er is geen dak. Dus ideaal, niet te warm en er mag een sigaretje worden opgestoken.

Zaterdag heb ik kennis gemaakt met Jenell, zij heeft hier een bedrijf; People for people, en voorziet mij van een baan. Ze vertelde dat ik zondag bij mensen langs kon gaan. Dus daar ging ik zondag, naar Castle hill. Ik was ontzettend zenuwachting, het was 30 graden en ze woonde op een hill. Dus ik kwam aardig rood en bezweet aan.
Het gezin heeft vier kids en een vader en een moeder. De sfeer en alles in het huis sprak mij enorm aan. En toen ik weg ging was ik onder de indruk van het feit dat ik mensen trof aan de andere kan van de wereld waarmee het zo klikte..

Ondertussen heb ik natuurlijk veel mensen leren kennen in het hostel en veel biertjes gedronken. Het strand zie elke dag en ik geniet volop! Voordat ik naar Australië ging had ik via googlemaps de route vanaf het hostel naar het strand 'gelopen' en om dan zelf die 400 meter te stappen is natuurlijk fantastisch. Vlakbij het hostel zit een Aldi, dit is ook hier de goedkoopte en in vergelijking met NL even duur als de Albert heijn. Je raakt gewent aan de hoge kosten en dat moet ook wel als je verblijft in 1 van de duurste steden ter wereld.

Inmiddels heb ik gekozen voor het gezin in Castle hill en afgesproken dat ik donderdag bij hen ging wonen. Ik heb voorafgaand alle dagen op het strand door gebracht en s avonds gezellig geouwehoerd in het hostel. Iedere week komt daar een nieuwe groep NLders aan, dus aanspraak in eigen taal is fijn. Ook wonen daar mensen vast, die ook opzoek zijn naar werk of dat al hebben gevonden.

Woensdag avond al mijn spullen weer ingepakt en vertrokken uit Manly, niet tot ziens, maar tot snel.
Daar ging ik met al mijn tassen, ik kon niet worden opgehaald want iedereen had griep. Dus toen ik daar aankwam lag het jongste meisje te kotsen en moeders had bijna een wandelstok nodig om rechtovereind te blijven staan. Ik ben dus naar mijn kamer gerend en daar rustig mijn spulletjes uitgepakt, kaartjes van vrienden en familie opgehangen. Ik probeerde het meteen helemaal naar wens te maken. Emotioneel was dit mijn zwaarste dag.. verhuizen naar een gezin, je aanpassen, je best doen, weg uit het strandleven van Manly. Ik had het echt ontzettend zwaar.
s Avonds met de familie spaghetti Bolognese gegeten en vroeg gaan slapen. De ouders, genaamd Paul en Louise, wilde graag een police record check, een soort verklaring omtrent gedrag. Ik moest daarvoor naar de Nl ambassade in Bondi Juction. Dus dat deed ik vrijdag.
Vrijdag begon als een heerlijke dag. Ik sprak eerst af met Eline bij Circular Quay, daar komt o.a. de boot uit Manly aan. Eline heb ik een paar dagen geleden leren kennen; toffe chick! Dus we besloten die dag samen naar de bank te gaan voor ons pinpas. Ik stapte uit bij de verkeerde bushalte en raakte verdwaald. Eerst voelde het goed, lots in Sydney.. Maar na 45 minuten was ik er wel klaar mee. Uiteindelijk na een uur kwam ik aan bij Eline. Samen zijn we naar de bank gelopen waarnaar ik een uur moest wachten op mijn pinpas... Eline had een eigen afspraak en ik moest nog naar de NL ambassade, dus daar ging ik alleen heen. Je raad het misschien al, de ambassade was dicht! In Sdyney is het niet zo dat alles om de hoek zit dus ik heb mijn dag verspeeld en het enige wat ik had was mijn Commenwealth paypass. Vrijdag avond ging ik vroeg op bed, zaterdag was het DEFQON1 TIME!

Ik moet zeggen dat ik lang niet zo hyper ben geweest voor een feest, toen de wekker ging was ik meteen wakker zeg maar. Ik durfde mijn legging niet te tonen aan de ouders dus koos ik ervoor mijn 'echte' outfit in mijn tas te stoppen en mij om te kleden op Penrith station. Ik vertrok 9 uur omdat ik wist dat alle Dutchies ook op tijd aan zouden komen.
Eenmaal daar moest ik ff wachten en trof ik Erwin uit het hostel, hij had Sophie bij zich. Sophie is NLmeisje en werkt ook als au pair hier in Sydney, dus meteen klik natuurlijk!
Wij Nl mochten gratis naar binnen omdat Q-dance een Nl organisatie is. Anders kostte een kaartje $170. Wij lieten ons paspoort zien en betaalde $20 dollar voor de vrijwilligers ouzo. Geen probleem:) Dat is omgerekend 15 euro.
Eenmaal binnen stond het kippenveel van mijn kleine teen tot mijn kruin. Normaal hou ik helemaal niet van hardstyle, maar vandaag wel! Munten waren rete duur en een blikje bier nog meer! $10 Dollar voor een biertje. Wanneer je een biertje wou bestellen dan moest ik eerst hekken door en werd ik door een security naar een bar gewezen. Ik moest mijn zonnebril afzetten om iets mogen bestellen. Water was trouwens gratis, zoals bijna overal in Sydney.
Natuurlijk zwaar uit mijn plaat gegaan in de hardcore area! Was echt heel tof. Toen het donker werd ben ik weg gegaan, ten eerste omdat het leuker word als het donker is, ten tweede wou ik niet te laat aankomen bij mijn au pair gezin. Dus daar kwam ik rond 8:30 pm netjes, nuchter binnen. Lekker gedoucht en met de familie film gekeken.

Zondag ochtend liepen we samen door de tuin, beetje met de kinderen overgooien en Louise vroeg aan mij hoe ik het vond gaan. Ik vertelde dat ik de kinderen en hen heel aardig vind en dat ik erg blij ben. Ze antwoordde: I dont think it will work out for us.
Ok. En toen was het stil voor 30 minuten. Ik stelde dus maar voor om even binnen te gaan praten. Ze vertelde dat ze al langer twijfel hadden over een live-in au pair, maar dat het allemaal wat snel was gegaan en toen ik ja zei, ze erin mee zijn gegaan. A.k.a. ze hebben mij gebruikt om te kijken of ze het willen ja of nee. Ik ben na het gesprek weg gegaan met zwetende ogen en naar Manly gegaan. Ik moest in mijn eigen taal lullen en lol maken. Eerst lekker op het strand gezeten en na denken. Van het strand wordt ik simpelweg weer rustig.
In het hostel is mij goede moed ingesproken dus ik ging met een goed gevoel weer naar Castle hill. Ik had natuurlijk Jenell ondertussen ook al gebeld, die was razend.
Ze heeft meteen de volgende dag en de dag erna sollicitatie gesprekken geregeld. En dat gezin van maandag heb ik gekozen.
Ik ben de hele week in Castle hill geweest en het was echt verschrikkelijk. Niet met de kids, want die waren leuk. Maar de ouders spraken niet met me en vroegen niet hoe het met me ging. Geen 1 keer. En dan gaat het niet om mij, maar hoe mijn dag was met hun kinderen. Anyway. Ik zie het nu zo; het juiste gezin was er nog niet voor mij en ik heb wel 1,5 week gratis onderdak en eten gehad. Vrijdag 20-09 ben ik met al mijn spullen het huis uit gerend! En zeggen ze nog uit beleefdheid; stay in touch. Pfff.

Van vrijdag tot dinsdag in Manly geweest, lekker in het NL hostel. Het was elke dag tegen de 30 graden en de mensen die mij goed kennen weten dat ik nu HEUL erg bruin ben. Vrijdag met Eline gechilld en zondag met met Sophie. Leuk om hier wat meiden te hebben waar ik op kan terug vallen. Tussendoor opstap geweest, steak gegeten en lekker wijntjes gedronken. Op maandag avond na ben ik elke dag teut geweest. Sorry mama ;)

Dinsdag ochtend spulletjes weer ingepakt en rustig aan gedaan. Ik ben naar Shelly Beach geweest vlakbij Manly. Een heel lief strandje. Ik had het weer moeilijk. Het voelde als een enorme stap die ik weer zet, weer opnieuw alles doen om je aan te passen aan het gezin.. Maar ik kon mijzelf oppeppen en goede moed inspreken! Ik baalde ervan dat ik bij dit gezin minder ga verdienen en dus dromen moet laten varen. Maar gevoelsmatig zit het wel goed en dat ik veel belangrijker uiteindelijk.
2 pm werd ik opgehaald door Brent, echt een Aussie naam.
We reden een prachtige weg naar Mona Vale en af en toe stopte hij even om mij standjes te wijzen. Alleen dat al gaf me een goed gevoel.
We moesten de oudste van de twee jongens ophalen van een speeldag en nog koffie gedronken bij een ander strand. Na ' thuiskomst' zijn we gaan fietsen, want ik heb hier een fiets gekregen. Links fietsen ging prima! Ben ook al aardig gewend aan het rechts kijken als je oversteekt.
's Avonds spullen in mijn kamer uitgepakt, ik heb een heerlijk bed, een heerlijk huis en een heerlijk gezin. Ik voel me gezegend ( ik weet niet door wie) dat ik hier mag zijn. Hier moest ik blijkbaar nog even op wachten. En ook hier was mijn eerste maaltijd spaghetti Bolognese. Gister samen met Georgie, de moeder, koffie gedronken om elkaar te leren kennen. Dat wil ze elke week doen om goed met elkaar in contact te blijven. Dat vind ik fijn.
Hier in huis lopen twee jongens van 4 en 6. Die van vier is al helemaal dol op mij. En die van 6 is nog een beetje afwachtend, maar dat is niet erg.
Vandaag eerste dagje gewerkt. Dat was niet de bedoeling, maar omdat het gezin vannacht ergens anders slapen wou ze voor de oudste een dagje rust met mij. Het ging prima. Ik voel me hier thuis.
Ik ga zo even mijn bad laten vollopen en kaartjes aansteken. Heb momenteel last van Australische griep, misschien weekt het daardoor wat los.

Ik zal in het vervolg niet weer drie week wachten, sorry voor mijn typfoutjes, but that's just me.

Bye!